Se wollten kein HJ
Montur,
se wollten keine Drill.
Se fohren rus en de Natur
un spillten Buffalo Bill.
Em Künningsfors, em Felsesee
met Jitta, Dräum em Kopp,
do soßen se un sungen se,
kom HJ, wood dropjeklopp.
Denn Hokekrütz und Hitlerjroß,
dat passte inne nit,
un och dä Häreminsche-Stuß,
dä maaten se nit met.
Edelweisspirate - su han
se sich jenannt.
Wo dat Blömche jeblöht hät, do wor
Widerstand.
Dat han die Faschiste janz jenau jekannt;
doch dat weed in keinem Schullboch hück jenannt.
En Tafel us Bronze, am Bahndamm
anjebraat;
irjendeiner hät ne Struuß Blome hinjelat.
En Spillzeuglade vis à vis en Draumwelt,
schön un bunt:
d'r Wind driev Rän üvver d'r Platz, wo
ens d'r Jalje stund.
Die Rändroppe rinne
lans d'r Bahndammor:
de Venloer Stroß es zujestopp - Berufsverkehr,
16 Ohr.
Et Levve, dat jeit wigger: Wat vörbei es, es
vörbei.
Unger denne, die he ömjebraat, woren Junge
usem Ihrefeld dobei.
Domols, als en brunger Naach
de Freiheit es verreck;
en Uniform, brung, schwatz und jrau, et Volk wood
jesteck;
als d'r Hinkemann hät opjehetz zo Kreech und
Üvverfall;
als de halve Welt wood afjebrannt för Führer
- un et Kapital;
als en Kasän, Schull
un Fabrik de Jugend wood jeschlauch:
üvver usjebombte Städte un Auschwitz stund
d'r Rauch;
do blöhte en uns Trümmerstadt e Blömche,
fies jeropp -
doch dat jing nit en - trotz Hokekrütz, Gestapo
un Dudekopp.
Met Jitta jäje Nazi-Marsch,
su fing et domols an.
Un wooten se jeschnapp op verboddener Fahrt,
dann jing et drop un dran:
die Mädcher no hinge, die heelten die Schrumme
faß;
die Junge schlochen sich wacker mit HJ, Gestapo
un SS.
Se wollten kein HJ-Montur.....
Ävver als dann '39
uns Häre maaten Kreech,
wor inne jäjen et Edelweiss jedes Meddel räch.
En Brauwiler, em EL-DE-Huus wooten die Junge zusammenjewichs.
Dat mänchein noch ne Panz wor - drop joven
die Henker nix.
Un die sich nit zerbreche
leete, die woßten: Jetzt es Schluß.
Beim nächste Mol, do simmer dran - mer künne
nit mih noh Huus.
En Ruine, Parks un Jadebude hanse sich versteck.
Se kläute Foder un Waffe - denn söns wörense
verreck.
Met mäncheinem usem
Underjrund deilten se bröderlich;
un wenn Nazis op se jeballert han - jo, dann wehrtense
sich.
Se han och Nazis ömjelat, doch dat hät
nit immer jeklapp:
Em Oktober '44 wood e Deil vun inne jeschnapp.
Se wollten kein HJ-Montur.....
En Tafel us Bronze, am Bahndamm
anjebraat;
irjendeiner hät ne Struuß Blome hinjelat.
Et Levve dat jeit wigger - weiß du, wat domols
wor?
Vun denne, die se ömjebraat, wor d'r Jüngste
16 Johr.
Hück heiß dat
Stück Stroß, wo ens d'r Jalje stund,
"Bartholomäus-Schink-Stroß".
Dä Bartel wor einer vun dä Jüngste,
die vun de Nazis opjehange woote.
Dat dat Stück Stroß hück noh im
benannt es,
dat kom nit vun allein.
Dorö moot jekämpf wäde, Johr öm
Johr,
jäje die Häre en d'r Rejeerung en Kölle.
Die Häre welle hück am Dach
die Edelweisspirate nit als Widerstandskämpfer
anerkenne un ehre.
Se berofe sich dabei op Protokolle
un Ussage vun dä domolije Henker;
op Gestapo - Akte.
Ävver mer verjesse nit.
|